Czytelnik w zeszłym roku wydał książkę Jacquesa Le Goffa pod znamiennym tytułem "Średniowiecze i pieniądze".
Na drugiej stronie następuje rozwinięcie tytułu: "Średniowiecze i pieniądze. Esej z antropologii historycznej".
Cóż, esej ze swej natury nie jest pracą naukową. Tak właśnie jest w przypadku tej książki. Stanowi bowiem ona przedstawienie autorskiego poglądu autora na rolę, jaką odgrywał pieniądz (w sensie ekonomicznym) w życiu człowieka i funkcjonowaniu społeczeństw w wiekach średnich. Niektóre twierdzenia autora bywają jednak zaskakujące lub dyskusyjne.
Na przykład, zdaniem Le Goffa, na wsi po XII wieku nie dokonywał się żaden postęp (s. 28), a budowy katedr były przyczyną recesji europejskiej gospodarki (s. 38). Tego typu twierdzenia służą następnie do uzasadniania określonych wniosków.
Niezależnie jednak od tego, czy tezy tego rodzaju wzbudzają naszą aprobatę czy też sprzeciw, książkę czyta się łatwo, lekko. Dodatkowo autor podaje sporo faktów, o których wcześniej nie wiedziałem - m.in. o wielkości budżetu Państwa Kościelnego, o skali gwałtownego wzrostu ilości mennic w XII i XIII w. (np. w Saksonii w 1130r. było 9 mennic, zaś w 1250r. już 40) i wiele innych.
W książce niewiele miejsca (co zrozumiałe) poświęca się Polsce, wręcz możemy przeczytać, że w XIII wieku m.in. w Polsce wzrasta gwałtownie obieg srebra w formie sztab, monety ustępują na drugi plan i służą jedynie na zaspokojenie niewielkich potrzeb życia codziennego (s. 59)!
Warto przeczytać tę pozycję, jednak należy podchodzić z dużą dozą krytycyzmu wobec wniosków podawanych przez autora.
Z kronikarskiego obowiązku dodam, że praca ma 204 strony i kosztuje około 30 zł.
